Een van onze werkers uit Nederland begeleidt momenteel drie kerkstichters in het zuiden van Azië bij het opzetten van een bedrijf waarmee ze zelfvoorzienend kunnen worden.
“Jerin en Jaria starten een Servicepunt”, vertelt ze. “Dit is een shop voor type- en printwerk, voor het maken van kopieën, het doen van betalingen en het aanschaffen van beltegoed. In de omgeving waar zij wonen, maken veel mensen gebruik van een servicepunt. Eenvoudigweg omdat het gros van de bevolking thuis geen pc en printer heeft staan.”
“Het leek er even op dat de lockdown roet in het eten zou gooien, maar het tegendeel bleek waar. Juist dankzij de lockdown kunnen Jerin en Jaria een vliegende start maken. Collega servicepunten zijn namelijk dicht. Het is de eigenaren zelfs verboden hun winkel te betreden. Maar omdat Jerin en Jaria nog niet waren begonnen, kunnen ze starten in hun huis. Mensen die niet naar een officiële winkel kunnen, zullen nu naar hun huis komen voor kopieer- en printwerk. Ook zullen ze met hun brommers naar de dorpen rijden en de dorpelingen voorzien van betalings-diensten, bank transacties, het aanschaffen van beltegoed etc. Hun Servicepunt is niet alleen bedoeld om te voorzien in een inkomen, maar het is ook een plek waar veel mensen bereikt kunnen worden met het Evangelie.”
Mojay is een andere gemeentestichter die door onze werker wordt begeleid. “Een jaar geleden is hij begonnen en inmiddels is hij toe aan een vervolgstap; een investering in zijn biologische, duurzame pluimveebedrijf. De schuur wordt aangepast, er komt een watertank, een incubator en nieuwe pijpleidingen, de elektriciteit wordt vernieuwd en er moet een voorraad kippenvoer worden ingekocht.”
All Nations heeft al eerder over Mojay gedeeld, maar voor wie zijn verhaal nog niet kent… Mojay koopt kuikens en geeft ze drie maanden krachtvoer op zijn eigen bedrijf. Vervolgens plaatst hij de jonge hennen en hanen bij verschillende arbeidersgezinnen waar de kippen op het erf een eigen kostje bij elkaar scharrelen. De families zijn arm, dus ze zijn blij met een kip die zichzelf voorziet van voer en al snel zorgt voor eieren. Op het moment dat de hen kuikens krijgt, wordt de moederhen eigendom van de familie. De kuikens gaan naar het pluimveebedrijf voor drie maanden krachtvoer. En zo herhaalt de cyclus zich. Wanneer de hen geen kuikens heeft en groot genoeg is, verkoopt Mojay haar. De arbeider die deze hen grootbracht, ontvangt een deel van de opbrengst.
Als de families die Mojay tijdens zijn werk ontmoet, openstaan voor het Evangelie, vraagt hij hen of hij een keer verhalen mag komen vertellen. En of ze hun buren dan ook willen uitnodigen. Hij vertelt over Jezus en stelt vervolgens vragen. De ogen van mensen gaan hierdoor open voor het Evangelie en op deze manier zijn al diverse huiskerken ontstaan.
Onze werker: “Ik zie mezelf als een klein vonkje dat een groot vuur kan doen ontbranden. Soms slaat het vuur aan, begint het te lopen, soms dooft het. Maar altijd is er dat geloof dat het vuur bij de juiste omstandigheden kan oplaaien en verder gaat. Het is mijn passie lokale mensen toe te rusten om dit ook te zien. Want dezelfde kracht waarmee de boodschap van het Evangelie zich verspreidde in de eerste eeuw, is onveranderd beschikbaar. Wanneer we ons geloof in Jezus delen en verder bouwen op het patroon dat ons in het Nieuwe Testament is gegeven, zien we een wonderbaarlijke wijze van vermenigvuldiging.”
